Дзёньнік пісьменьніка: вершы на сьценах: Раней, як ня ўспомніць, паглядзіш налева: транспарант цераз вуліцу “Партия — ум, честь и совесть нашей эпохи”, узьнімеш вочы ўгору — вялізныя літары, сакрамэнтальныя словы “Партия — наш рулевой”, на суседнім даху — “Копейка рупь бережет”. Часам раздражнісься, іншым разам пасьмяесься. А што сёньня? А нічога: пустата. Начальству не чужыя думкі пра стырнавога, але страх памыліцца, апошнім бо часам усё болей пра Бога ўзгадвалі, ня менш… Вось да слова яшчэ: бабуля мая, калі абуралася ці ...